مجازی سازی سرور چیست؟

مجازی سازی سرور، فرآیند تقسیم یک سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی منحصر به فرد و ایزوله با استفاده از یک برنامه نرم افزاری است. هر سرور مجازی می تواند سیستم عامل های خود را به طور مستقل اجرا کند.

توانایی کلیدی مجازی سازی سرور:

• توانایی سرور بالاتر
• هزینه های عملیاتی ارزان تر
• از بین بردن پیچیدگی سرور
• افزایش عملکرد اپلیکیشن
• بار کاری را گسترش می دهد

سه نوع مجازی سرور داریم:

• مجازی سازی کامل: مجازی سازی کامل از Hypervisor استفاده می کند، نوعی نرم افزار که مستقیماً با فضای دیسک و CPU یک سرور فیزیکی ارتباط برقرار می کند. Hypervisor منابع سرور فیزیکی را نظارت می کند و هر سرور مجازی را مستقل و بی اطلاع از سرورهای مجازی دیگر نگه می دارد. همچنین منابع را از سرور فیزیکی به سرور مجازی صحیح هنگام اجرای برنامه ها رله می کند. بزرگترین محدودیت استفاده از مجازی سازی کامل این است که هایپروایزر نیازهای پردازشی خاص خود را دارد. این می تواند برنامه ها را کاهش دهد و بر عملکرد سرور تأثیر بگذارد.
• پارا مجازی سازی: برخلاف مجازی سازی کامل، پارا مجازی سازی شامل کل شبکه به عنوان یک واحد منسجم است. از آنجایی که هر سیستم عامل در سرورهای مجازی از یکدیگر در پارا مجازی سازی آگاه است، هایپروایزر نیازی به استفاده از قدرت پردازش زیادی برای مدیریت سیستم عامل ندارد.
• مجازی سازی در سطح سیستم عامل: برخلاف مجازی سازی کامل و پارا مجازی سازی، در تجسم سطح سیستم عامل از Hypervisor استفاده نمی شود. در عوض، قابلیت مجازی سازی که بخشی از سیستم عامل سرور فیزیکی است، تمام وظایف یک هایپروایزر را انجام می دهد. با این حال، تمام سرورهای مجازی باید همان سیستم عامل را در این روش مجازی سازی سرور اجرا کنند.

چرا سرور را مجازی سازی میکنیم؟

مجازی سازی سرور یک روش مقرون به صرفه برای ارائه خدمات میزبانی وب و استفاده موثر از منابع موجود در زیرساخت فناوری اطلاعات است. بدون مجازی سازی سرور، سرورها تنها از بخش کوچکی از قدرت پردازش خود استفاده می کنند. این باعث می‌شود که سرورها بیکار بمانند، زیرا حجم کاری تنها به بخشی از سرورهای شبکه توزیع می‌شود. مراکز داده مملو از سرورهای کم استفاده می شوند که باعث هدر رفتن منابع و قدرت می شود.

با تقسیم هر سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی، مجازی سازی سرور به هر سرور مجازی اجازه می دهد تا به عنوان یک دستگاه فیزیکی منحصر به فرد عمل کند. هر سرور مجازی می تواند برنامه ها و سیستم عامل خود را اجرا کند. این فرآیند با ایجاد عملکرد هر سرور مجازی به عنوان یک سرور فیزیکی و افزایش ظرفیت هر ماشین فیزیکی، استفاده از منابع را افزایش می دهد.